สิ่งที่แม่พูดปดพวกเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เยอะขึ้นเรื่อยๆ)

[Cindy700]

พอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึง คือ บิดาและแม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึง คือ แฟนรวมทั้งเพื่อนพ้อง

ครั้งแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ขณะที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากจนถึง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนเวลารับประทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม แล้วก็พูดว่า"ทานไม่น้อยเลยทีเดียวนะลูก แม่หิวเท่าไร" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่มีคุณประโยชน์ ต่อสถาพทางร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบกินมากมาย ขณะที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันใจเมื่อใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกรับประทานเถอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

แล้วก็รายจ่ายทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในบ้าน บางครั้งผมตื่นมากมายลางดึก

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

และก็แม่ยิ้มแล้วก็บอกกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่ง่วง"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงแดดแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


แม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แต่ว่าแม่พูดว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และหลังจากที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะว่าโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจำเป็นต้องแบกภาระ

ค่าใช้สอยทั้งสิ้นผู้เดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มมากขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็เสนอแนะให้แม่แต่งงานใหม่แต่ แม่ก็ปฏิเสธตลอดกับพูดว่า

"ฉันไม่ได้อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะอยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยเห็นด้วยเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งคืนมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอใช้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดันและสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าชั้นเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็ทำงานต่อเลย ด้วยค่าจ้างรายเดือนที่สูงลิ่ว

รวมทั้งผมตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่ต้องการ ไม่ก่อกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

พอแม่แก่ตัวลง ก็จำต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอปิ้งอ่อนเพลียหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเธอรัก

และก็ต้องการจะได้เจอผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมาก แล้วก็มองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปมาก และก็ผมดูแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ ด้วยเหตุว่าการได้มองเห็นแม่สุดที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมและกล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้จักสึกเจ็ บอะไรเลย"

และก็เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงนิรันดร

ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่เอาใจใส่ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนที่จะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/